Burzenin - dawniej miasto, obecnie wieś leżąca przy średniowiecznym szlaku solnym prowadzącym z Małopolski do Wielkopolski i na Kujawy. W Burzeninie istniała wówczas komora solna. Założycielem wsi miał być ród Poraitów, którego pochodzenie wiąże legenda z bratem św.Wojciecha - Sobieborem. Przyjął ów ród nazwisko Burzeńskich (Bużeńskich).
Pierwsza wzmianka o Burzeninie pochodzi z 1344 roku i dotyczy zwolnienia ludności przez Kazimierza Wielkiego z opłat za mostowe i targowe. Warto wspomnieć, że w 1964 roku w Burzeninie - Zarzeczu, odkryto osadę wiejską istniejącą od VI do początku XI wieku. W 1378 roku - za panowania Ludwika Węgierskiego - Spytko Bużeński, stolnik sieradzki, zmienił osadę na miasto. W 1419 roku Burzenin otrzymał zatwierdzenie praw miejskich oraz pozwolenie na jeden jarmark w roku i targi co środę. W 1587 roku odbył się tu zjazd szlachty sieradzkiej, a w roku 1651 synod braci czeskich. Zarówno Burzenin jak i okoliczne wioski do pierwszych lat XVII wieku pozostawały w rękach rodziny Bużeńskich, z których jedna gałąź osiadłszy w Pstrokoniach (gmina Zapolice), przyjęła nazwisko Pstrokońskich. Pstrokońscy utrzymali spuściznę do roku 1771, a następnie przeszła ona na Kobierzyckich.
W wieku XVII rozpoczął się powolny upadek Burzenina. Poważnym zniszczeniom uległo miasteczko w czasie tzw. Wojny Północnej. W 1711 roku w miejscowym zamku bronił się i to skutecznie Wojciech Pstrokoński, referendarz koronny. Ponieważ atakujący Szwedzi nie mogli zdobyć zamku, to w odwecie splądrowali a następnie spalili miasto.
W okresie zaborów reforma carska przeprowadzona w 1870 roku pozbawiła Burzenin praw miejskich.
W czasie pierwszej wojny światowej na terenie osady i w okolicach działała komórka Polskiej Organizacji Wojskowej. Jej działacze 11 listopada 1918 roku wzięli udział w rozbrajaniu Niemców.
W okresie drugiej wojny światowej Niemcy wysiedlili mieszkańców Burzenina i okolicznych wiosek tworząc na tym terenie poligon wojsk pancernych. Na terenie gminy działała partyzantka Armii Krajowej.
Po wojnie Burzenin uległ znacznym przemianom. Miejscowość została zelektryfikowana, wybudowano też pierwszy wodociąg. W gminie zmodernizowano i pokryto asfaltem drogi wojewódzkie i powiatowe. Oddano do użytku dwie przychodnie lekarskie i nową szkołę podstawową oraz Dom Pomocy Społecznej w Witowie. W Burzeninie powstał duży zakład włókienniczy i Spółdzielnia Kółek Rolniczych, a w Strumianach stadion i kilka zakładowych ośrodków wypoczynkowych. W 1984 roku oddano też do użytku nowy betonowy most na Warcie a w miejscowości Grabówka w 1986 roku wzniesiony został nowy kościół.
Po przemianach ustrojowych w 1989 roku duże zmiany nastąpiły również w Gminie Burzenin. Nie funkcjonuje już co prawda Spółdzielnia Kółek Rolniczych i państwowa firma włókiennicza, powstały jednak mniejsze prywatne zakłady konfekcjonowania dzianin, młyn, masarnia, piekarnia i liczne sklepy. Sprywatyzowane też zostały byłe zakładowe ośrodki wypoczynkowe. Reaktywowany samorząd gminny wybudował oczyszczalnię ścieków w Burzeninie i nowe ujęcie wody w Grabówce oraz budynek gimnazjum w Burzeninie. Gmina została już prawie cała zwodociągowana i połączona siecią telefoniczną. Rozbudowywana jest siec kanalizacyjna. Powstała nowa strażnica OSP w Woli Będkowskiej, pozostałe są rozbudowywane i modernizowane. Przy Szkole Podstawowej w Waszkowskiem i Publicznym Gimnazjum w Burzeninie powstały nowe sale gimnastyczne, a w centrum Burzenina zbudowany został nowy budynek, w którym mieści się Gminny Dom Kultury i Gminna Biblioteka Publiczna. Rozwija się tez budownictwo indywidualne - szczególnie w miejscowości Strumiany.